interview met Moniek Beerens orthodontist
Toen Moniek Beerens (40) jaren geleden tandarts wilde worden, droomde ze ervan om met een tandarts bus rond te rijden om mensen te helpen. Van een tandarts bus is het nooit gekomen, maar mensen helpen is nog steeds waar het voor Moniek allemaal om draait.
Met een gepromoveerd orthodontist een gesprek voeren over een richtlijn voor witte vlek laesies zou kunnen ontaarden in een saai gesprek, maar niets is minder waar. Moniek vertelt enthousiast over de aandacht die ze wil krijgen voor de richtlijn ter preventie en behandeling van witte vlek laesies én de aandacht die ze graag wil geven aan haar patiënten.
Moniek volgde de opleiding tandheelkunde in Groningen om daarna haar opleiding tot orthodontist te vervolgen in Amsterdam. Tijdens haar studie orthodontie kreeg Moniek de kans om onderzoek te gaan doen naar witte vlek laesies. Als je een gezin wil starten, een studie orthodontie wil afronden en ook nog wil promoveren, zal je je aandacht goed moeten verdelen. Hoe heb je dit allemaal kunnen combineren? Moniek vertelt enthousiast. “Ik heb tijdens mijn opleiding orthodontie een onderzoek gedaan in samenwerking met de afdeling Cardiologie. Tijdens mijn opleiding heb ik alle data verzameld. Na mijn studie mocht ik gelukkig parttime mijn promotie onderzoek afronden.” In 2018 is Moniek gepromoveerd op de behandeling van witte vlek laesies “Tijdens de verdediging werd mij ook de vraag gesteld: Wat ga je ermee doen? Dat is een goede vraag. Ik vind dat als je zo’n onderzoek hebt gedaan dat je er ook naar moet handelen. Dus ik wil als orthodontist het liefst dat mijn patiënten geen witte vlek laesies hebben als de beugel eruit gaat. Helaas overkomt me dat toch weleens. Dat is iets dat ik zelf heel frustrerend vind.”
Aandacht voor een richtlijn
Als voorzitter van de richtlijn werkgroep voor de preventie en behandeling van witte vlek laesies wil Moniek meer draagvlak krijgen voor deze klinische richtlijn. Een richtlijn is een houvast, het zorgt ervoor dat je makkelijk informatie kan opzoeken. In de richtlijn zitten vooral adviezen gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Moniek vertelt hoe de richtlijn is opgesplitst in een aantal onderdelen. “Er staat in hoe je witte vlek laesies kan herkennen en wat risicofactoren zijn voor het ontstaan ervan. Er is een onderdeel dat gaat over preventie maatregelen tijdens de beugelbehandeling. Denk aan voeding, fluoride gebruik en natuurlijk ook de mondhygiëne. Dan is er het onderdeel wat betreft de mogelijkheden na de orthontische behandeling. En wanneer stop je met de beugelbehandeling. Als het bijvoorbeeld te erg wordt. Daar geven we dan handvatten voor”, aldus Moniek.
Waarom zet je je in voor deze richtlijn?
“Tijdens de verdediging van mijn proefschrift werd mij ook de vraag gesteld: Wat ga je ermee doen? Ik denk dat het gaat om een brug slaan tussen wetenschap en praktijk. Zo´n richtlijn draagt daarin bij. Daarnaast is het zo dat voor ISO-9001 certificering je naar steeds meer richtlijnen moet gaan handelen. Als orthodontist moet je voldoen aan deze certificering.
Witte vlek laesies zijn gewoon een heel groot nadeel van een orthodontische behandeling met vaste apparatuur als de mondhygiëne niet op orde is. Dus een richtlijn is van belang als naslagwerk en handvat.”
Oprechte aandacht voor de patiënt
Na 10 jaar waarnemend orthodontist te zijn geweest, is Moniek nu helemaal klaar voor het starten van haar eigen orthodontiepraktijk. De praktijk gaat OrthoCare Leusden heten. In de nieuwe praktijk staat ook weer aandacht centraal; Aandacht voor de patiënten natuurlijk voor de preventie van witte vlek laesies. ‘Toen ik bijna 40 werd, ging ik nadenken wat wil ik nu echt? Het vak kan een routinematige klus worden. En dat vind ik juist minder interessant. Dus ik ben teruggegaan naar de vraag wat ik nu wil en dat is meer aandacht voor mijn patiënt’.
“Het moet voor kinderen heel duidelijk zijn wat de consequentie is als je niet goed poetst.”
Meer aandacht voor de patiënt is wel een ruim begrip? Ze vertelt verder: “Ik denk dat orthodontie er zich nog meer voor leent. Je ziet een patiënt elke 5 of 6 weken. Ik doe eigenlijk projectwerk met een start en eindpunt van mijn project, de orthodontische behandeling. Gedurende deze behandeling wil ik dat de patiënt zich op zijn gemak voelt. De assistenten in mijn praktijk krijgen meer de ruimte voor ontvangst van de patiënt, vragen hoe het gaat en samen een vervolgafspraak te maken. Ook zijn er plannen voor een hostess balie zoals je deze soms ziet in een hotel. In de wachtkamer iemand die mensen ontvangt en dus geen telefoontjes op de achtergrond. Dan voorkom je een bellende medewerker die de aandacht moet verdelen.” Het plan is ook iedereen in de praktijk te laten rouleren als gastvrouw. “Ik denk dat het werk daardoor leuker en diverser wordt. Hospitality is iets waar ik heel erg mee bezig ben, het woord aandachtkomt er in terug. Als je aandacht geeft aan een patiënt krijg je daar ook weer iets positiefs voor terug. Ik denk dat voor iedereen in je team het ook echt een bijdrage is. Het is een vorm van verdieping eigenlijk.”
Volgens Moniek moet je bij hospitality niet denken dat het alleen maar om aardig zijn gaat. kinderen hebben ook kaders nodig. Eigenlijk is het voor kinderen alleen maar prettig dat ze precies weten wat ze kunnen verwachten. ”Het moet voor kinderen heel duidelijk zijn wat de consequentie is als je niet goed poetst. Daar ben ik dan best wel streng in. Daar is altijd een balans in. Alles draait om invoelen en informeren. Alle- maal vormen van aandacht en dat is niet alleen maar lief zijn”, besluit een vrolijke Moniek.